–கோ.ரகுபதி
இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத் தியாகியும் இராணுவ வீரருமான இமானுவேல் சம உரிமைகளுக்கான இயக்கத்தின் ஆளுமைகளில் தனித்துவமானவர். சாதியக் கட்டமைப்பால் மறுக்கப்பட்ட உரிமைகளைப் பெறுவதற்கான ஒடுக்கப்பட்டோரின் இயக்கம், சென்னை மாகாணத்தில் வலுப்பெற்ற சூழலில் பரமக்குடி, செல்லூரில் காங்கிரஸ் செயல்பாட்டாளரான வாத்தியார் வேதநாயகம் – ஞானசெளந்தரி தம்பதியருக்கு மகனாக 1924 ஒக்ரோபர் 9 அன்று இமானுவேல் பிறந்தார்.
இவ்வுலகின் அரிச்சுவடிகளை அவர் அறியத் தொடங்கியபோது, சமூகத்தில் கொந்தளிப்பு சூழ்ந்திருந்தது. ராமநாதபுரம் மாவட்ட ஆதிக்கச் சாதியினர், இடுப்புக்கு மேலும், முழங்காலுக்குக் கீழும் உடுப்பும், செருப்பும் அணியக் கூடாது, குடை பிடிக்கக் கூடாது, குழந்தைகள் கல்வி கற்கக் கூடாது, மிராசிகளின் ஆடு, மாடுகளை மேய்க்க வேண்டும், கூலிகளாகப் பணியாற்ற வேண்டும் என்பது போன்ற சாதி ஆதிக்கக் கட்டளைகளைப் பின்பற்றக் கூறி ஒடுக்கப்பட்டோரை அழுத்தினர்.
இவற்றை மறுத்து, அம்மாவட்டத்தின் ஆலபுரத்தில் 1904 இலும், கல்லலில் 1919 இலும் ஒடுக்கப்பட்டோர் நடத்திய போராட்டத்தின் கொதிநிலை 1930களில் ஜோன், பொன்னையா தலைமையில் உச்சநிலைக்குச் சென்றது. இதை நசுக்க, சுமார் 31 கிராமங்களைச் சேர்ந்த ஆதிக்கச் சாதியினர் 148 பேரின் தலைமையில் நடத்தப்பட்ட வன்முறையில் ஒடுக்கப்பட்டோரின் வீடுகளும் பள்ளிக்கூடங்களும் கொளுத்தப்பட்டன, சொத்துக்கள் கொள்ளையடிக்கப்பட்டன, பாலியல் வன்கொடுமையும் கொலைகளும் அரங்கேற்றப்பட்டன.
இவ்வன் முறையை நிறுத்த முற்பட்ட காந்தி 1934 இல் ஆதிக்கச் சாதியினர்களிடம் நேரடியாக நெடுநேரம் பேசினார். பலன் இல்லை. இச்சாதியச் சிக்கல்களை நன்கறிந்த அம்பேத்கர், சாதியைப் பற்றி விளக்குவதற்காக அவற்றைப் பற்றி எழுதினார். இச்சூழலில் பிறந்து வளர்ந்த இமானுவேல், ஆதிக்கச் சாதியினரின் வன்முறையையும் ஒடுக்கப்பட்டோரின் போராட்டத்தையும்தானே முதலில் கற்றிருக்க முடியும்!
அம்பேத்கருடன் உரையாடல்: தொடக்கக் கல்வியைப் பரமக்குடி லுத்திரன் திருச்சபைப் பள்ளியிலும் இராமநாதபுரம் சுவார்ட்ஸ் உயர்நிலைப் பள்ளியிலும் பயின்று, கால்பந்து விளையாட்டு வீரராகவும் திகழ்ந்த இமானுவேல், காங்கிரஸ் இயக்கத்தில் இணைந்து ‘வெள்ளையனே வெளியேறு’ இயக்கத்தில் பங்கேற்றுச் சிறைத் தண்டனையையும் அனுபவித்தார். அவருக்கு நேதாஜியின் கொள்கையில் ஈடுபாடு இருந்ததாகவும் அவரது படையில் சேர விரும்பியதாகவும், அது நிறைவேறாததால் இந்திய இராணுவத்தில் 1943 இல் சேர்ந்தார் என்றும் கூறப்படுகிறது.
தேசத்தின் விடுதலையானது சாதி ஆதிக்கத்திலிருந்தும் விடுவிக்குமென அவர் நம்பியிருக்கலாம். ஆனாலும் இக்காலத்தில் பூ வைசிய இந்திரகுல வேளாளர் சங்கத்தை நிறுவிய பேரையூர் பெருமாள் பீட்டருடன் இணைந்து, சமூக விடுதலைக்கான பணியிலும் ஈடுபட்டார். அச்சங்கம் 1936 இல் அம்பேத்கரை அழைத்தபோது அவரால் வர இயலவில்லை.
தேக்கம்பட்டி பாலசுந்தரராசு முன்னெடுத்த முயற்சியால் 1946 டிசம்பர் 26 அன்று, மதுரை விக்டோரியா அரங்கில் அம்பேத்கர் உரையாற்றினார். இவ்வுரையை இராணுவ வீரரான மேலக்கால் வீரபத்திரன் தமிழில் மொழிபெயர்த்துப் பேசினார். இந்நிகழ்வில் அம்பேத்கரைச் சந்தித்த இமானுவேல், ஒடுக்கப்பட்டோர் மீது ஆதிக்கச் சாதியினர் ஏவுகின்ற தீண்டாமையையும் வன்முறைகளையும் எடுத்துரைத்தார்.
இரட்டைக் குவளை முறை ஒழிப்பு: ஆதிக்கச் சாதியினர் 1952 தேர்தலின்போது வன்முறையை ஏவிய சூழலில், ஒடுக்கப்பட்டோரிடம் சமத்துவத்தை இவர் வலியுறுத்தினார். இராணுவப் பணியில் இருந்தபோது ஒடுக்கப்பட்டோர் மீது ஆதிக்கச் சாதியினர் வன்முறையை ஏவுவதைக் குறித்து அவருக்குத் தந்திகளும் கடிதங்களும் அனுப்பப்பட்டதால், 1952 இன் இறுதியில் தேசத்தைப் பாதுகாக்கும் பணியைத் துறந்துவிட்டு, சமூக சம உரிமைக்கான போராட்டத்தைக் கைக்கொண்டார்.
தேவேந்திர குலச் சங்கத்தின் மாவட்டப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்ட இமானுவேல், கிராமம் கிராமமாகச் சென்று சமத்துவ, தன்மான விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தினார். சுயசாதியைக் கடந்து, 1953இல் ஒடுக்கப்பட்டோர் இயக்கத்தின் முதுகுளத்தூர் வட்டாரத் தலைவரானார். இவருடைய போராட்டத்தால் வியாபாரிகளை மிரட்டி மாமூல் வசூலித்தோரின் அடாவடித்தனம் முடிவுக்கு வந்தது. இதனால், இமானுவேலை வணிகர்கள் ஆதரித்தனர்.
இத்தகைய ஆதரவுகளால் 1953 ஏப்ரல் 14 இல் ராமநாதபுரத்தில் ஒடுக்கப்பட்டோர் எழுச்சி மாநாட்டை நடத்தினார். பெருமாள் பீட்டருடன் இணைந்து கல்வி, வேலைவாய்ப்புகளைப் பெற்றுத்தருவதில் முனைப்புடன் செயல்பட்டார். சாதி ஒழிப்பு, விதவை மறுமணம் எனச் சமூகச் சீர்திருத்தப் பணிகளையும் முன்னெடுத்தார். கிராமப்புறங்களில் நிகழ்த்தப்படும் பொதுப் பண்பாட்டு விழாக்களில் அனைத்துச் சாதியினரும் அனைத்துப் பணிகளையும் செய்ய வேண்டும் என வலியுறுத்தினார்.
இதில் சமத்துவத்தை அடையும்வரை தனித்தே அந்நிகழ்வுகளைக் கொண்டாட ஒடுக்கப்பட்டோரிடம் அறிவுறுத்தினார். அவர் முன்னெடுத்த முக்கியப் போராட்டங்களில் ஒன்று தீண்டாமை ஒழிப்பு. இதில் இமானுவேலுவின் இராணுவ முகமே வெளிப்பட்டது. அவர் தீவிரமான போராட்ட வடிவங்களைக் கைக்கொண்டார்.
அருப்புக்கோட்டையில் 1954 மே 26 அன்று இரட்டைக் குவளை எதிர்ப்பு மாநாட்டை நடத்தினார். இரட்டைக் குவளைகளைப் பயன்படுத்திய தேநீர்க் கடைகளுக்குச் சென்று அக்குவளைகளை நொறுக்கினார். இவருடைய காலத்தில் ஒடுக்கப்பட்டோரின் உரிமைகளுக்காகப் போராடிய பிற தலைவர்களிடமிருந்து இவரைத் தனித்துக் காட்டுவதும் இப்போராட்ட வடிவமே.
வீர மரணம்: காங்கிரஸ் கட்சியில் இமானுவேலை இணைக்க கக்கன் எடுத்த முயற்சியால், காமராஜர் முன்னிலையில் 1954இல் அக்கட்சியில் சேர்ந்தார். 1956 ஒக்ரோபர் 2 அன்று தேவேந்திரர்களின் அரசியல் மாநாட்டை முதுகுளத்தூரில் நடத்தியதுடன், டிசம்பர் 6 அன்று அம்பேத்கருக்கு அஞ்சலி செலுத்தப் பெருங்கூட்டத்தை நடத்தினார்.
1957இன் பொதுத் தேர்தலில் தனித் தொகுதியில் போட்டியிடச் செய்யும் நோக்கில் கக்கனின் ஆலோசனையால் இந்து மதத்தைத் தழுவிய அவர் ‘இமானுவேல் சேகரன்’ ஆனார். ஆனால், அத்தேர்தலில் இமானுவேலுக்குப் போட்டியிடும் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை. இருப்பினும், அத்தேர்தலில் அவர் ஆதரித்த வேட்பாளர்கள் இருவரே வெற்றிபெற்றனர்.
முதுகுளத்தூர் தொகுதியில் 1957 இல் நடைபெற்ற இடைத்தேர்தலின் பின்னணியில், ஆதிக்கச் சாதியைச் சேர்ந்தோர் வன்முறையைக் கட்டவிழ்த்துவிட்டனர். உடனடியாக நடவடிக்கை எடுக்கக் கோரி அரசுக்கு இமானுவேல் தந்தி அனுப்பினார். இராமநாதபுரம் மாவட்ட ஆட்சியர் சி.வி.ஆர்.பணிக்கர் முயற்சியில் 1957 செப்டம்பர் 10 அன்று சமாதானப் பேச்சுவார்த்தை நடைபெற்றது.
சாதி சங்கத் தலைவர்கள் மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்ட இக்கூட்டத்தில் இமானுவேலும் பங்கேற்றார். பிற அரசியல் கட்சித் தலைவர்களுக்கு அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. மாவட்ட ஆட்சியர், மாவட்டக் காவல் கண்காணிப்பாளர் தலைமையில் நடைபெற்ற இக்கூட்டத்தில், முதலில் மூன்று சாதிகளையும் சேர்ந்த தலைவர்களிடம் தனித்தனியாகவும், பின்னர் கூட்டாகவும் பேச்சுவார்த்தை நடத்தப்பட்டது.
ஒவ்வொரு சாதியையும் சேர்ந்த நான்கு பிரதிநிதிகள் கையொப்பமிட்டுத் தனித்தனியாகத் துண்டறிக்கைகளை வெளியிடுவதென்றும் இதில் சமரசமாக இருக்க வேண்டுமென்று வேண்டுகோள் விடுக்கவும் முடிவெடுக்கப்பட்டது. ஆனால், அவை வெளியிடப்படுவதற்குள் செப்டம்பர் 11 அன்று இரவு 9 மணிக்கு பரமக்குடியில் உள்ள தன்னுடைய வீட்டில் உண்டுவிட்டு, வீட்டருகிலுள்ள சாலையில் நின்றபோது சிலரால் இமானுவேல் கொல்லப்பட்டார்.
ஒடுக்கப்பட்டோர் தங்களுக்குச் சமமாகச் சமாதான உடன்படிக்கையில் கையெழுத்து இடுவதைக்கூட ஆதிக்கச் சாதித் தலைவர்களால் ஏற்க இயலவில்லை என்றும் அவர்கள் இமானுவேலைச் சாதியைக் கூறி இழிவாகத் திட்டினர் என்றும் மத்திய, மாநில அமைச்சர்களுடன் கலவரப் பகுதிகளைப் பார்வையிட்ட மருதையா தன் அறிக்கையில் கூறியிருந்தார். ஒடுக்கப்பட்டோர் மீது ஆதிக்கச் சாதியினர் அரங்கேற்றிய வன்முறையை ஆதிக்கச் சாதித் தலைவர்கள் தடுக்கத் தவறியதாக சாமி சகஜானந்தர் 1957 ஒக்ரோபர் 30 அன்று சட்டமன்றத்தில் பேசினார்.
இமானுவேல் படுகொலையைப் பற்றியும் அதைத் தொடர்ந்து நடைபெற்ற கலவரங்கள் குறித்தும் ஏராளமான கதைகள் இருக்கின்றன. எது எவ்வாறு இருப்பினும், இமானுவேல் பிறந்தபோது நிலவிய அதே சூழ்நிலை அவர் இறப்பின்போதும் பெரிதாகப் பேசப்பட்டது. நாகரிகமான உடை உடுத்துதல், கல்வி, பொருளாதாரத்தில் முன்னேறுதல் போன்ற சமத்துவத்தை ஒடுக்கப்பட்டோர் அடைவதை ஏற்க இயலாத ஆதிக்கச் சாதி மனநிலையே இமானுவேல் படுகொலைக்கு அடிப்படைக் காரணம்.
அவர் பிறந்தபோது சமத்துவ உரிமைகளுக்காகப் போராடிய ஒடுக்கப்பட்ட ஆளுமைகளின் தலைகளுக்கு ஆதிக்கச் சாதித் தலைவர்கள் விலை நிர்ணயித்த கதைகள் உண்டு. அதை ஆதிக்கச் சாதியினர் இமானுவேல் கொலையில் அரங்கேற்றியுள்ளனர். கால்பந்தாட்டத்திலும் இராணுவத்திலும் வீரரான இமானுவேல் சேகரன் ஒடுக்கப்பட்டோரின் சமத்துவத்துக்கான போராட்டத்திலும் வீரியமான வடிவங்களையே கைக்கொண்டதால், தனது 32 ஆவது வயதில் வீர மரணம் அடைந்தார்.