-நாராயணி சுப்ரமணியன்
அசர்பைஜான் தலைநகர் பாகு(Baku)வில் நவம்பர் 11 முதல் நவம்பர் 22 ஆம் திகதி வரை, 29ஆவது காலநிலை உச்சி மாநாடு (Conference of Parties – COP 29) நடைபெற்று முடிந்திருக்கிறது. காலநிலை சார்ந்த நிதி ஒதுக்கீடு முடிவுகளை எடுப்பதே முக்கிய நோக்கம் என்று முன்பே அறிவிக்கப்பட்டிருந்த நிலையில், இது ‘நிதி உச்சிமாநாடு’ (Finance COP) என்றும் வல்லுநர்களால் அழைக்கப்பட்டது. மாநாட்டில் சில முக்கிய முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்றாலும் பெரும்பாலான செயல்பாடுகள் ஏமாற்றம் தருபவையாகவே இருக்கின்றன.
தலைவர்களின் பங்களிப்பு குறைவு:
அமெரிக்கா, சீனா, இந்தியா, ஜெர்மனி, பிரேசில் போன்ற முக்கிய நாடுகளின் தலைவர்கள் மாநாட்டில் பங்கேற்கவில்லை. அந்தந்த நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் பேச்சுவார்த்தைகளில் கலந்துகொண்டனர். “காலநிலைப் பிரச்சினை எவ்வளவு தீவிரமானது என்பதை இந்நாடுகள் புரிந்துகொள்ளவில்லை என்பதை இது வெளிப்படுத்துகிறது” எனக் காலநிலை அறிவியலாளர்கள் விமர்சித்திருக்கிறார்கள்.
கடந்த உச்சி மாநாடுகளில் காலநிலை மாற்றத்தை எதிர்கொள்வதற்கான நிதி ஒதுக்கீடு பற்றிப் பல்வேறு பேச்சுவார்த்தைகள் நடைபெற்றன. இதற்காக 100 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர்கள் தருவதாக வளர்ந்த நாடுகள் அறிவித்திருந்தன. இம்மாநாட்டுப் பேச்சுவார்த்தையின் முடிவில், 2035 ஆம் ஆண்டு வரை ஆண்டுக்கு 300 பில்லியன் டொலர்களைத் தொடர்ந்து தருவதாகவும், இதை நிதி உதவியாகவும் குறைவான வட்டியுடன் கூடிய கடனாகவும் தருவதாக வளர்ந்த நாடுகள் தெரிவித்திருக்கின்றன.
முடிந்தால் வளர்ந்துவரும் நாடுகளும் சிறிதளவு நிதி அளிக்கலாம், அது கட்டாயமில்லை என்றும் மாநாட்டில் முடிவெடுக்கப்பட்டது. இது இம்மாநாட்டின் மிகப்பெரிய சாதனையாகும். அதே வேளையில், இந்தப் பணம் எப்படிப் பிரித்துக் கொடுக்கப்படும் என்பதிலும், இதற்கு யாரெல்லாம் பங்களிக்கலாம் என்பதிலும் வளர்ந்த நாடுகள் எந்தத் தெளிவான முடிவுக்கும் வரவில்லை.
வரப்போகும் நிதியை எப்படிச் செலவு செய்வது, யார் அதைப் பிரித்துக் கொடுப்பார்கள், முடிவை எடுக்கும் அதிகாரம் யாரிடம் இருக்கிறது என்பது போன்ற பல கேள்விகளுக்குப் பதில் இல்லை. “பணக்கார நாடுகள் பாகு மாநாட்டில் எப்படியோ பேசிப் பேசித் தப்பித்துவிட்டன” என்கிறார் கென்யாவைச் சேர்ந்த முகமது அடௌ. இந்த மாநாட்டில் வளர்ந்த நாடுகள், வளரும் நாடுகளுக்கு இடையில் நிதி தொடர்பாகப் பல முரண்கள் எழுந்தன.
புதைபடிவ எரிபொருள்கள்:
சென்ற முறை துபாயில் நடைபெற்ற உச்சிமாநாட்டில் ‘புதைபடிவ எரிபொருள்களிலிருந்து விலகிச் செல்வது’ என்கிற முடிவு எடுக்கப்பட்டது. இந்த முறை அதைப் பற்றிய பேச்சுவார்த்தை விரிவாக நடந்தது. எண்ணெய் வளங்களை முக்கியமானதாகக் கருதும் சவுதி அரேபியா உள்ளிட்ட நாடுகள் இதை எதிர்த்ததால், மாநாட்டின் இறுதி ஆவணத்தில் எரிபொருள்கள் பற்றி அதிகம் குறிப்பிடப்படவில்லை. அசர்பைஜானின் அதிபர் இல்ஹாம் அலியேவ், மாநாட்டின் தொடக்கத்திலேயே, “புதைபடிவ எரிபொருள்கள் கடவுளிடமிருந்து கிடைத்த பரிசுகள். ஒரு நாட்டில் இயற்கை வளங்கள் இருக்கின்றன என்பதையோ, அந்த நாடுகள் இந்த வளங்களைச் சந்தைப்படுத்துகின்றன என்பதையோ குற்றமாகச் சொல்ல முடியாது” என்று அழுத்தமாகத் தெரிவித்திருந்தார். அசர்பைஜானில் எண்ணெய்க் கிணறுகள் அதிகம். ஆகவே, இதுபோன்ற நிலைப்பாடுகளை அசர்பைஜான் எடுக்கலாம் என்பது முன்பே கணிக்கப்பட்டிருந்தது.
அது மட்டுமல்லாமல் கச்சா எண்ணெய் உற்பத்தி செய்யும் ஒரு நாடு, காலநிலை உச்சி மாநாட்டுக்குத் தலைமை வகிப்பது இது இரண்டாவது முறை. கச்சா எண்ணெயை அதிகமாகச் சார்ந்திருக்கும் நாடுகளில் உச்சி மாநாட்டை நடத்துவது எரிபொருள் பற்றிய சரியான முடிவுகளுக்கு வழிவகுக்காது.
இம்மாநாட்டில், புதைபடிவ எரிபொருளுக்கு ஆதரவாக ‘லாபி’ செய்பவர்கள் நிறையப் பேர் கலந்துகொண்டார்கள். 1,773 எரிபொருள் ஆதரவாளர்கள் கலந்துகொண்டனர். காலநிலையால் மோசமாகப் பாதிக்கப்படக்கூடிய 10 நாடுகளின் மொத்தப் பிரதிநிதிகளைவிட, இந்த எண்ணிக்கை அதிகம்.
இவர்களில் பலர் கச்சா எண்ணெய் நிறுவனங்களின் நேரடிப் பிரதிநிதிகள் என்பது மேலும் கவலையூட்டக்கூடிய தகவல். ஓர் உலக மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள இவர்களுக்கு ஏன் அனுமதி தரப்பட்டது என்பது முக்கியமான கேள்வி. காலநிலை மாற்றத்தால் பாதிக்கப்படுபவர்கள், காலநிலைச் செயல்பாடுகளில் ஈடுபட்டிருப்பவர்களைவிட இதுபோன்ற தொழில்சார் பிரதிநிதிகள் உச்சி மாநாடுகளில் அதிகமாகியிருக்கிறார்கள்.
கரிமச் சந்தை பற்றிய முடிவு:
கரிம உமிழ்வுகள், கரிம உமிழ்வுகளை உறிஞ்சும் தொழில்நுட்பங்கள், அதற்கான சந்தை ஆகியவை காலநிலையைப் பொறுத்தவரை முக்கிய விவாதப் புள்ளிகள். ஆனால், இவை பல ஆண்டுகளாகவே பேச்சளவில் மட்டுமே இருந்துகொண்டிருக்கின்றன. நல்வாய்ப்பாக, இந்த உச்சி மாநாட்டில் இது பற்றிய சில முக்கியமான முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. பாரிஸ் ஒப்பந்தத்தில் 6 ஆவது பிரிவின் கீழ் இது பற்றிய சில வரையறைகள் தரப்பட்டுள்ளன. இதையொட்டிக் கரிம உமிழ்வுகளைக் குறைப்பது, கரிமச் சந்தையை உருவாக்குவது ஆகியவை பற்றிய சில முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டன.
இது சரியான முறையில் நடைமுறைக்கு வந்தால், ஏற்கெனவே வெளியிடப்பட்டுள்ள கரிம உமிழ்வுகளை உறிஞ்சும் தொழில்நுட்பங்கள் பெருகும். இதன்மூலம் காலநிலை மாற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்தவும், ஏற்கெனவே வெளியான உமிழ்வுகளைக் கட்டுப்படுத்தவும் முடியும். வெளியிடப்பட்ட உமிழ்வுகளுக்கு ஈடாக, வேறு இடங்களில் கரிம உறிஞ்சு தொழில்நுட்பங்கள், காடு உருவாக்கம் போன்றவற்றைப் பயன்படுத்தி கரிம உமிழ்வைச் சரிகட்டவும் இந்தப் பேச்சுவார்த்தை வழிவகுத்திருக்கிறது.
அதேவேளையில், இதுவரை வெளியிடப்பட்டுள்ள கரிம க்ரெடிட்டுகளில் 16% மட்டுமே செயல்திறன் கொண்டவை என 2024 நவம்பரில் ‘நேச்சர்’ இதழில் வெளியான ஓர் ஆய்வுக் கட்டுரை தெரிவிக்கிறது. ஆகவே, இதன் செயல்திறனை அதிகரிக்காமல் அப்படியே நடைமுறைப்படுத்தினால் எதிர்பார்க்கும் நன்மைகள் கிடைக்காது. அது மட்டுமல்லாமல், இப்போது நிலவும் நவதாராளமயப் பொருளாதாரச் சூழலில் இந்தச் சந்தை என்னவாகும் என்பதையும் கவனிக்க வேண்டும்.
கரிமச் சந்தையைப் பயன்படுத்திப் பெருநிறுவனங்கள் இலாபம் பார்க்கலாம். கரிமச் சந்தையே போலியாக நடத்தப்படலாம். இதனால், உமிழ்வுகள் மேலும் அதிகரிக்கவும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. கடந்த காலத்துடன் ஒப்பிடும்போது கரிமச் சந்தையைக் கண்காணிக்கக்கூடிய அறிவியல் தொழில்நுட்பங்கள் வளர்ந்திருக்கின்றன. ஆகவே, இந்த முறை பெரிய தவறுகள் நடக்காது என்றும் ஒரு தரப்பினர் நம்பிக்கை தெரிவிக்கின்றனர்.
பிற முடிவுகள்:
25 உலக நாடுகள், ஐரோப்பிய யூனியன் ஆகிய பிரதிநிதிகளைக் கொண்ட கூட்டமைப்பு, “இனிமேல் புதிய அனல்மின் நிலையங்களை உருவாக்குவதில்லை” என்று முடிவெடுத்திருக்கிறது. இன்னொருபுறம் மீத்தேன் பற்றிய பேச்சுவார்த்தைகளிலும் நல்ல முடிவுகள் கிடைத்திருக்கின்றன. உலகளாவிய மீத்தேன் உமிழ்வில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட உமிழ்வுகளுக்குக் காரணமான நாடுகள் ஒன்றிணைந்து ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டிருக்கின்றன.
“மீத்தேன் உமிழ்வுகளைக் கூடியவரையில் குறைப்பது, மீத்தேன் உறிஞ்சு தொழில்நுட்பங்களை வளர்த்தெடுப்பது” ஆகிய இரண்டு முக்கிய அம்சங்கள் இந்த ஒப்பந்தத்தில் காணப்படுகின்றன. வளர்ந்த நாடுகள் தங்களது உமிழ்வு பற்றிய முக்கியமான சில உறுதிமொழிகளையும் அளித்திருக்கின்றன.
அதே நேரம் மேற்குறிப்பிட்ட குறைந்த நன்மைகள் நீங்கலாக, ஒட்டுமொத்தமாக இந்த மாநாடு ஏமாற்றம் தரும் ஒன்றுதான். ‘பசுமைக் கண்துடைப்பு நிறைந்த மாநாடு’ என்று இது வர்ணிக்கப்படுகிறது. “இந்தக் காலநிலை உச்சி மாநாடுகள் மக்களுக்கும் புவிக்குமான நியாயத்தைத் தருபவையாக இல்லை.
ஒருவரை ஒருவர் வெறுமனே சந்திப்பதற்கும் தங்களது ஆதிக்கத்தை நிலைநிறுத்திக்கொள்வதற்குமான மேடைகளாக இவை மாறிவிட்டன” என்று குற்றம்சாட்டுகிறார், காலநிலை ஆராய்ச்சியாளர் ஜோனதன் பார்ன்ஸ். ஆனால், இதுபோன்ற உலகளாவிய முன்னெடுப்புகளை விவாதிக்க உச்சி மாநாடுகளை விட்டால், நமக்கு வேறு வழியில்லை என்பதுதான் கசப்பான உண்மை.